Wie ’s ochtends een heel kleine hoeveelheid paddo’s of truffel door de koffie roert, wordt creatiever, productiever en zit beter in z’n vel. Althans, dat is wat veel ‘microdoseerders’ beweren. Pam van der Veen probeerde het uit.
,,Deze doen?’’ De jonge vrouw van de smartshop pakt een blikje psychedelische truffels met de naam Pandora uit het schap. ,,Ze scoren hoog op visueel, creatief en filosofisch. Is dat wat u zoekt? Ik raad aan ze eerst door de appelmoes te roeren en ze dan pas op te eten, want ze zijn nogal vies.’’ ,,Dat is niet nodig’’, antwoord ik. Ik haal mijn pinpas tevoorschijn en reken 16,99 euro af, voor 15 gram. ,,Ik droog ze en vermaal ze daarna.’’
De vrouw achter de toonbank knikt instemmend. ,,Aha, u gaat ermee microdoseren. Laat die appelmoes dan inderdaad maar zitten. Veel plezier ermee!’’
Geen idee wat me te wachten staat, hoe ik me straks voel en óf ik straks iets voel
Minieme hoeveelheden psychedelische drugs gebruiken, lijkt bijzondere effecten te sorteren. Tech-medewerkers in Silicon Valley doen het al een tijdje, om meer focus te krijgen, out of the box te denken en gecompliceerde problemen op te lossen. Hoewel je bij microdoseren moet denken aan milligrammen – een tiende van een volwaardige ‘tripdosis’ – wordt geclaimd dat het wel degelijk uitwerking heeft op de concentratie en creativiteit. De ervaringen zijn zeer positief, en ook in Nederland neemt de belangstelling voor microdoseren toe.
De Amerikaanse psycholoog James Fadiman is een van de eersten die zich in het fenomeen verdiepte. Hij is deskundig op het gebied van psychedelische middelen en hun toepassing bij de behandeling van trauma’s en depressies, maar hij doet ook al zo’n tien jaar veldonderzoek naar het gebruik van psychedelica op ‘sub-perceptueel niveau’. Ofwel: zulke kleine doses lsd, psilocybine of andere bewustzijnsveranderende stoffen innemen dat je niet hallucineert, maar wel de voordelen ervan ervaart. Fadiman verzamelt verhalen van mensen die regelmatig microdoseren. Wat gebeurt er met je als je op een doordeweekse ochtend wat gemalen magic mushrooms of druppels lsd door je yoghurt roert? Niets dan goeds, als je Fadiman en de microdosing communities op internet mag geloven. Mentale helderheid, kalmte, mildheid, versterkte zintuigelijk waarneming, meer ontspanning, verbeterde slaap, meer energie en daadkracht, een prettiger humeur, positiever in het leven staan, verbondenheid met de mensen om je heen, een gevoel van eenheid met het universum – het is slechts een greep uit de vele positieve effecten die het met zich mee zou brengen. Ook mensen met adhd, depressie en migraine melden veel baat te hebben bij het gebruik van kleine hoeveelheden psychedelica.
Mijn op een koele, donkere plek gedroogde psilocybine bevattende truffels ga ik eerst vergeefs te lijf in een vijzel. Met de citrusrasp lukt het beter. Ik schaaf truffelpoeder in een bakje, weeg 0,3 gram af en neem dat in met water. Die hoeveelheid wordt aanbevolen op microdosing.nl, een platform voor informatie, educatie en onderzoek. De voorgeschreven frequentie is eens per drie dagen, een protocol dat door Fadiman als veilig wordt beschouwd.
Jongens, Pam gaat vandaag trippend naar haar werk! post een vriendin in onze Whatsappgroep. Ik word bestookt met grappen en nieuwsgierige vragen, maar hou me vooralsnog op de vlakte. Geen idee wat me te wachten staat, hoe ik me straks voel en óf ik straks iets voel. Ervaring met geestverruimende middelen kan me niet geheel worden ontzegd, dus ik moet het nog zien met die paar milligram truffel.
Buiten tintelt de koude lucht aangenaam op mijn gezicht. Ik zie vrij scherp, alsof ik die ochtend verse contactlenzen heb ingedaan. Op de fiets laat ik me meevoeren door de ochtendspits – een aangename sensatie. Later verdwijnt het besef dat ik iets heb ingenomen naar de achtergrond en ontvouwt zich een gewone dag. Een goede, productieve dag, dat wel.
Ik schroef mijn dosis op tot 0,6 gram. Die dag krijg ik de slappe lach op mijn werk, knal ik in hoog tempo door drie deadlines heen en eindig ik moe en met hoofdpijn op de bank.
Lsd, truffels en paddenstoelen zijn de bekendste middelen om mee te microdoseren. Maar ook de San Pedro-cactus, de Afrikaanse wortelschors iboga en de ‘indianendrank’ ayahuasca worden gebruikt. Voor elk middel geldt een andere dosis, die je kunt bijstellen tot je je hoogstpersoonlijke sweet spot hebt gevonden. Dat is het niveau waarop de ingenomen substantie het beste resultaat geeft; zó dat het je dagelijkse functioneren niet in de weg zit, maar juist optimaliseert.
Ict’er David (42) microdoseert sinds twee jaar met ALDDL-52, een legale variant van lsd. Het vinden van zijn sweet spot had wat voeten in de aarde, vertelt hij. ,,Zat ik te hoog, dan werden de kleuren feller en begon het te sprankelen in mijn gezichtsveld. Nu ik de goede dosering neem, gemiddeld twee keer per week, heb ik die visuele verstoringen niet meer. Ik merk dat ik beter kan focussen, wat de reden was met microdoseren te beginnen. Mijn uitstelgedrag is een stuk verbeterd, ik laat me veel minder snel afleiden en blijf op mijn werk niet meer hangen in e-mails of Facebook.’’ Ook in zijn persoonlijke leven merkt hij verschil. ,,Negativiteit glijdt makkelijker van me af en ik ben meer mindful. En dan zijn er nog een paar onverwachte bonussen: mijn alcohol- en koffiegebruik zijn enorm gedaald, ik eet bewuster en mijn zenuwtic is verdwenen.’’
In de weken die volgen zoek ik naarstig naar mijn sweet spot. Merk ik nou iets, of is het suggestie? Zijn het de truffels, of zou ik sowieso wel energiek tot laat hebben doorgewerkt? Ben ik onder invloed, of ben ik vandaag gewoon vrolijk en communicatief? Soms krijg ik onverwacht kippenvel van muziek, op het station hoor ik het alomvattende geluid van de mensenmassa tegen het dak weerkaatsen en ik heb extra veel zin mijn naasten de liefde te verklaren. Prettig, maar niks spectaculairs, het kan allemaal nog steeds inbeelding zijn. Ik schroef mijn dosis gaandeweg op tot 0,6 gram. Die dag krijg ik de slappe lach op mijn werk, knal ik in hoog tempo door drie deadlines heen en eindig ik ’s avonds heel moe en met hoofdpijn op de bank.
,,Dat lijkt me ook wat aan de hoge kant’’, zegt Jakobien van der Weijden (35), bij wie ik een Skypesessie microdose-coaching doe. Zij is een van de mensen achter de community microdosing.nl, die anderhalf jaar na de oprichting bijna 1200 leden telt. Op de besloten Facebookgroep wisselen mensen ervaringen uit, posten ze foto’s van hun eigen kweekpaddo’s en geven ze elkaar tips over de oplosbaarheid van lsd in wodka of gedestilleerd water.
In haar consults geeft Van der Weijden antwoord op praktische vragen. Zelf vindt ze het een waardevolle toevoeging aan haar leven. ,,In het begin werd ik productief en creatief, ik bleef beter in de flow, kwam makkelijk op ideeën en zat ’s avonds nog hele plannen te schrijven. Op de lange termijn merk ik dat ik meer reflecteer, een nuchterder kijk heb en meer in het moment ben.’’
Mij raadt ze aan de dosering te verlagen en na acht tot tien weken een pauze in te lassen. ,,Om even te kijken hoe het dan met je gaat, maar ook omdat het effect na verloop van tijd wat kan afnemen. Hoe die tolerantie-opbouw precies werkt, weten we nog niet. Misschien dat de receptoren in je hersenen eraan gewend raken.’’
Doe het zelf
Lees hier een praktische handleiding.
Wereldwijd zijn er diverse wetenschappelijke studies naar microdoseren gaande, maar hard bewijs van het effect is nog niet geleverd. Wel vonden onderzoekers van de Universiteit van Leiden vorig jaar voorzichtige aanwijzingen dat een klein beetje lsd of truffels inderdaad creatiever maakt. De resultaten moeten door grondiger en grootschaliger onderzoek worden onderbouwd. Bijvoorbeeld door de Universiteit van Maastricht, die binnenkort de uitkomsten van een grootschalige studie naar het effect van lsd-microdosing op cognitie en gemoedstoestand publiceert. Daarin wordt ook gekeken of het placebo-effect een rol speelt. ,,Dat zou kunnen’’, zegt Van der Weijden, ,,maar een placebo-effect is óók een effect.’’ David beaamt dat. ,,Je verwachtingen hebben altijd invloed op hoe je je voelt. Wat mij betreft profiteer ik van de psychedelica én het placebo-effect.’’ Seth: ,,Ik neem waar dat ik scherper ben en makkelijk in de flow blijf, maar dat zou inderdaad suggestie kunnen zijn. Toch hou ik me vast aan de eerste positieve onderzoeksresultaten. Hoewel ik me ook afvraag hoe de wetenschap er over tien jaar tegenover staat. Want hoewel het om microdoses gaat, blijft er toch iets knagen. Twee keer per week een beetje lsd nemen zonder dat je de langetermijneffecten kent, daar heb ik nog een hoop vragen over.’’
Zelf kan ik na tien weken nog niet goed zeggen wat microdoseren voor me doet. Misschien had ik er door alle juichende verhalen te veel van verwacht. Door het boek van Ayelet Waldman over de sensationele invloed van lsd-microdosing op haar bipolaire stoornis, werk, huwelijk en moederschap. Door de YouTube-talks van de jonge ondernemer Paul Austin, die van een introvert en rationeel mens veranderde in een open persoon die ‘verbindingen op hartsniveau’ aangaat. En door de vriend met clusterhoofdpijn die dankzij paddo’s al ruim drie jaar geen aanval meer heeft gehad.
Of misschien heb ik me te veel laten leiden door nieuwsgierigheid en was ik te gefocust op de directe effecten. Maar microdoseren is geen quick fix, geen instant-oplossing, aldus de ervaringsdeskundigen. Je moet je intentie duidelijk hebben. Volgens Paul Austin, die een gids voor de beginnende microdoser schreef, is het bewust formuleren van een doel – zoals meer energie, stoppen met roken, betere relaties – zelfs essentieel. Dan is het een middel om je te helpen bij wat je wilt bereiken. Ook David ervaart dat. ,,Je moet weten wat je met microdoseren wilt. Het is geen kwestie van achterover leunen en wachten tot de voordelen je worden aangereikt. Het is een krachtige tool, maar je moet het uiteindelijk zelf doen. Net als met de trapondersteuning van een elektrische fiets; die wordt ook pas actief als jij begint te fietsen.’’
Ik wacht nog even de uitkomst van het Maastrichtse onderzoek af. Dan zal ik een volgende microdose-cyclus ingaan met een heldere intentie. En laat die creatieve explosies dan maar komen.
Artikel geschreven door: Pam van der Veen
